Eeuwige student Lies: “Thesissen schrijven went nooit”
- Laura Vercruysse
- 28 apr 2024
- 7 minuten om te lezen
Google eens de naam Lies Verlinden en al gauw kom je terecht bij het Vlaamse boegbeeld van de eeuwige student. Onze medestudente aan de KU Leuven is ondertussen bezig aan haar achtste (!) master, maar denkt nog niet onmiddellijk aan stoppen. Onlangs mocht ik Lies (39) interviewen voor onze blog, tussen het werken aan haar thesis door.
Lies (Annelies) Verlinden  📍 Leuven 39 jaar Aangezien haar CV de helft van het interview zou innemen, hieronder een link voor de geïnteresseerden (en geloof mij, het is de moeite) Lies’ bloktips (VRTNWS) en Lies op LinkedIn |
Lijkt het je moeilijk om, na 21 jaar, het studentenleven volledig achter je te laten?
Ik heb heel lang in het presidium gezeten, bijna 10 jaar, waar ik onder andere feestpreses was. Ik organiseerde er alle cantussen en fuiven… Ik ben eigenlijk heel lang veel blijven uitgaan, tot op een bepaalde leeftijd. Dan wordt het wat raar om te feesten tussen de studenten (lacht). Het is pas sinds corona dat het uitgaan echt meer is stilgevallen en ik meer het ‘huiselijke leven’ heb ontdekt.
Met mijn medestudenten heb ik eigenlijk nooit veel contact gehad, en dat komt omdat ik nooit zo’n grote lesganger ben geweest. Ja, dat was wel altijd wat moeilijk, ook voor de nota’s van de lessen. Soms merk je dat ook, dan zit je op een examen met je mond vol tanden omdat je niet naar de les ging en niet wist waar de prof nadruk op legde.
Daarnaast werk je ook en ben je mama. Heeft dat je anders doen denken over blijven verder studeren?
Ken je het concept “mom brain” of zwangerschapsdementie? Tijdens en na de zwangerschap werken de hersenen dan niet zoals ze horen te werken. Mijn hersenen werken echt wel anders nu, mijn kortetermijngeheugen is echt een ramp! Gezien ik nogal een last minute studeerder ben, is dat wel een streep door de rekening.
Wat is de motivatie om diploma na diploma te halen?
Het belangrijkste voor mij is eigenlijk de fun factor, ik probeer mezelf voor te houden dat ik studeer omdat ik het leuk vind en dingen wil bijleren. En daarbij mezelf ook niet te veel stress te bezorgen. Er hangt voor mij dan ook niets meer aan vast. De druk is van mij afgevallen om te moeten presteren en dat is heel bevrijdend. Het proces van bezig zijn en bijleren, dat is het toffe eraan. Begrijp me niet verkeerd: het is en blijft heel hard werken, maar ik haal daar wel veel voldoening uit.
Ik raak de laatste jaren wel wat minder in mijn studiemodus. Ook omdat ik dit academiejaar geen vakken heb, enkel de masterproef. Dus had ik ook voor het eerst in 21 jaar een kerstvakantie. Wat? Hebben mensen dat?
Dus nu volop thesissen?
Ik haat thesissen schrijven, het is de achtste thesis maar het went nooit.
Het blijft een rotte opdracht, ik kan er niet aan doen. Mijn promotor heeft ook de krantenartikels over mij gelezen, dus die verwacht nu veel van mij en ik denk echt oh ow… Het is eigenlijk soms handiger als mensen niet weten wat voor zotte dingen je in je vrije tijd doet.
Mijn zolder thuis kan de dozen vol cursussen nog net aan. Bewaar jij al je cursussen van de afgelopen +/- 20 jaar?
Ik zou nu eigenlijk mijn man eens aan het woord moeten laten. Er staan drie grote kasten vol met ingebonden cursussen en mijn doel is ze nu allemaal te digitaliseren. Een gigantisch werk waar ik echt al een jaar mee bezig ben. Maar dan heb je eens een cursus vast, blader je erdoor en herinner je je die periode, dat is zo tof!
Mensen vragen dan ook wel eens wat mijn geheim is om zo’n goede student te zijn.
Maar eerlijk? Ik ben eigenlijk een hele slechte student. Ik studeer slecht en ben heel nonchalant. Ik krijg zelden mijn cursus uit. Nee… Ik ben geen goed voorbeeld. Ze vragen mij dan studietips, maar ik durf soms zelfs niet te zeggen hoe ik eigenlijk studeer! Maar ja, wat voor de een werkt, werkt voor de ander daarom niet.
“Ik heb al eens een 20/20 gehad en ook al eens een 0/20”
Wat is dan wel jouw aanpak tijdens het studeren of in examenperiodes?
Mijn huidige studiemethode: chaos. Ik zet tegenwoordig meer in op de context, zoals goed slapen en rustig blijven. Soms ben je zo gestrest of geblokkeerd, dat je je gewoon de informatie niet meer kan herinneren op een examen. Maar er is niet zoiets als foolproof studeren. Ik heb ook vreselijke examens afgelegd waar ik absoluut niet trots op ben. Het hele gamma is al gepasseerd, ik heb al eens een 20/20 gehad en ook al eens een 0/20.
Heb je veel veranderingen doorgemaakt in de mentaliteit van studenten en studeren?
De hiërarchie tussen professor en student was vroeger heel erg strikt. De aanspreekfactor van de professor lag heel moeilijk. Het was meer kennisoverdracht, maar er waren altijd wel uitzonderingen waarbij het wel wat losser liep. Maar dat hangt ook af van de richting en de grootte van de groep. In mijn studie Rechten nu, merk ik ook dat die hiërarchie er vaak nog in zit, ook bij jongere professoren.
De studenten zelf zijn wel veel mondiger en expressiever geworden. Vroeger moest je braaf nota’s nemen, nu is dat wel wat nonchalanter. Nu heeft ook bijna elke student een laptop. Toen ik begon, bestond Toledo zelfs nog niet! Er hingen grote borden en elke dag moest je langsgaan om te kijken of er iets veranderd was.
Nu is er ook meer afleiding door onder andere sociale media. Je moet echt meer tegen die afleiding vechten, wat vroeger minder het geval was.
In de psychologie bestaat er zoiets als de quarterlife crisis, het staat voor de crisis die vele twintigers en dertigers doormaken in de ‘overgangsfase’ naar het werkleven. Klinkt dat bekend voor je? Had je daar ook last van eens je begon te werken?
Ik deed studentenjobs en weekendwerk, vanaf mijn tweede studie ook in de week. Vanaf toen moest ik ook zelf mijn studies grotendeels financieren, waardoor ik wel heb geleerd 3 à 4 dagen per week werken te combineren met mijn studies. Dat gecombineerd krijgen, was wel erg arbeidsintensief. Tegen dat ik dan echt begon te werken, veranderde er voor mij niet enorm veel - behalve dat ik in loondienst wel beter werd betaald dan bij mijn studentenjobs.
Ik had wel een kleine life-crisis op mijn 29ste verjaardag. Ik had zoiets van oei, volgend jaar word ik 30, ik heb geen vaste job, ik heb geen lief, wel een appartementje maar geen echt huis. Mijn vrienden noemden mij dan ook voor de grap Peter Pan, omdat ik niet groot wilde worden (lacht). Toen dacht ik: misschien moet ik mijn leven eens omgooien. Op de valreep is dat ook gelukt en heb ik net voor mijn 30ste een huis gekocht met mijn nieuwe vriend en had ik een vaste job.
Jouw vrienden noemden je vroeger Peter Pan, hoe denken ze daar nu over dat je nog studeert en werkt en mama bent en…?
In mijn vriendenkring kijken ze daar niet van op dat ik blijf studeren. De François die gaat tennissen en ik studeer. Dat is niet meer abnormaal voor hen. Bijleren doe je ook om jezelf te ontwikkelen, dat cadeau kan niemand je afnemen.
Hoop je uiteindelijk enkele van je diploma’s te kunnen combineren en bundelen in je werkleven?
Sommige richtingen die ik heb gevolgd waren eerder een niche, zoals Archeologie en Egyptologie. Daar vind je niet altijd even gemakkelijk een job in.
Vind je het niet jammer dat sommige diploma’s wat verloren gaan?
Ik zie het eerder als business versus pleasure. Mijn studies zie ik als ontspanning en
als een leuke hobby. Als ik daar op mijn werk hele tijd mee bezig zou zijn, weet ik
niet of ik het nog zo leuk zou vinden. De jobs waar ik dan in geïnteresseerd was, zag
ik meer als een extra verruiming van het domein, eerder dan me gaan specialiseren
in de praktijk.
Met Rechten nu ligt dat toch wat anders, een carrière in de magistratuur of als jurist
zou ik wel heel interessant vinden. Dus misschien maak ik daar wel een uitzondering op. Maar ik heb zeker niet het gevoel dat mijn diploma’s verloren gaan. Wel vind ik het spijtig dat ik mijn Arabisch bijvoorbeeld niet voldoende heb kunnen onderhouden.
Welke studie vond je tot nu toe het leukste/interessantste?
Bij Rechten gaat er wel echt een nieuwe wereld voor me open. Als achtste studie zou ik het wel niemand aanraden. Ik zou het ook eerder aan het begin van mijn academische carrière doen. Het is veel regeltjes strikt volgen, en om eerlijk te zijn, daar ben ik nu niet meer zo goed in.
De interessantste richting was Arabistiek en Islamologie. Je leert echt de finesses kennen van een compleet andere cultuur. Ik begrijp sommigen ook beter sinds die studie. Tijdens de master woonde ik ook een half jaar in Caïro. Als de Arabische Lente niet had uitgebroken, had ik er denk ik nog steeds gewoond.
De grootste teleurstelling was voor mij Internationale Betrekkingen en Diplomatie.
Ik leerde dat internationale politiek eigenlijk heel hypocriet is en niet iedereen altijd het beste met ons voor heeft. Ook het idee dat ik na 10 jaar studeren geen eigen mening meer mocht hebben en enkel die van een land zou moeten vertolken, dat vond ik heel moeilijk.
Wat staat er op de toekomstplanning qua studie?
Voorlopig Geschiedenis, dat lijkt me gemakkelijk om op mijn eigen tempo te doen.
Door mijn andere studies ben ik al veel met geschiedenis bezig geweest, wat betekent dat ik niet vanaf nul moet beginnen. Met twee kleine kindjes is het ook wel verstandig om een aantal jaar iets minder ambitieus op te nemen. Psychologie of Geneeskunde zijn ook zo interessant, maar dat is iets helemaal nieuw en dat lijkt me nu echt moeilijk.
“Daarvoor deed ik mij met veel plezier voor als een dom blondje”
Voor mij was ons gesprek helemaal anders dan verwacht. Het is wel vernieuwend om eens anders te kijken naar studeren en diploma's halen.
Ik denk dat ik mensen redelijk gerust stel, omdat ik zelf nogal gewoon en nonchalant ben. Mensen denken dat ze iemand super geeky voor hun neus gaan krijgen, die nog nooit de fakbar (café van de faculteit, zo leer ik als studente journalistiek ook nog eens bij voor ik mijn studie afrond - red.) langs binnen heeft gezien.
Ik merk wel dat ik, door die interesse en de interviews in de media, me net harder moet bewijzen. Dan kijken mensen je aan en zeggen “zeg eens iets slim!” of beginnen ze lukraak quizvragen te stellen (denkt na). Daarvoor deed ik mij met veel plezier voor als een beetje een dom blondje zodat ik mensen kon verrassen. Mensen kunnen nu bijna alleen nog maar teleurgesteld zijn als ze mij leren kennen. Sommigen vinden mij dan juist weer te gewoon als ze me kennen of op café zien.
Mij heeft ze zeker niet teleurgesteld, integendeel. Lies ziet studeren als meer dan studeren alleen: een vorm van ontspanning, een hobby. En dan denk je: studeren is toch meer dan 24/7 presteren. Dat is ook iets dat ik persoonlijk leerde doorheen mijn studentenjaren. Er is zoveel meer dan studeren alleen. Voldoening kan je ook halen uit vrienden, zelfzorg, hobbys, … Studeren of werken hoeft niet het enige te zijn, en dat mag toch eens vaker gezegd worden.
Comments